Bij de KvK-inschrijving had ik alleen mijn bedrijfsnaam bedacht: “CT², creative thinking coaching training”. En dat ik ondernemingsraden zou gaan trainen, want daar had ik ervaring mee. Verder…  (nog) niets…

‘k Neem je mee naar 2004, toen het allemaal begonnen is… 

juni 2004: diploma uitreiking

Vlak voor de zomer van 2004 was de officiële diploma-uitreiking van mijn Post-HBO opleiding voor trainer. Nooit heb ik een HBO-studie gevolgd, maar na een toelatingsexamen mocht ik toch de Post-HBO opleiding van een jaar volgen (20+ uur per week thuisstudie en 24 praktijk/college-dagen). Alle opdrachten in de opleiding heb ik uitgevoerd met het trainen van ondernemingsraden in gedachten. 

Nog voor de diploma-uitreiking was ik al begonnen met het solliciteren bij opleidingsinstituten, maar ik kreeg alleen maar afwijzingen. Dan maar die enorme sprong voorwaarts en ‘voor mijzelf’ beginnen. 

augustus 2004: ontslag nemen

Na 15 jaar en een week in loondienst bij dezelfde werkgever heb ik mijn baan opgezegd. Een hele enge beslissing. Maar ik besloot beter spijt te kunnen hebben dat het niet gelukt was, dan spijt te hebben dat ik het nooit geprobeerd had.  

september 2004: mijn bedrijf ‘maken’ en klanten vinden

Een sprong in het diepe! Ontslag nemen en bij de KvK inschrijven is natuurlijk niet voldoende.

In september 2004 deed ik van alles tegelijk… Zoals het nalopen van al mijn bestanden, adresboeken en aantekeningen op adressen van bedrijven en ondernemingsraden die ik kende uit 7 jaar OR-werk bij de Bijenkorf en VendexKBB. Een voormalig collega gevraagd als ontwerper om bedrijfslogo, briefpapier en visitekaartjes te ontwerpen. En een programmeur gevonden die mijn eerste website heeft gebouwd (want zo’n website moest toen nog speciaal gebouwd en geprogrammeerd worden, nu kun je dat bijna allemaal zelf doen). 

november 2004: de eerste marketing

In november gingen meer dan 150 speciaal ontworpen kaarten in enveloppen de deur uit naar ondernemingsraden. Heel spannend! Zou er wel reactie op komen?

december 2004: de eerste gesprekken

En er kwamen reacties! In december had ik de eerste gesprekken met ondernemingsraden voor trainingen. Kennismaken, praten, achterhalen wat de vraag was, een probleemanalyse maken (zo had ik dat in de opleiding geleerd!), en een concept programma’s maken voor een- en tweedaagse OR-trainingen.

januari 2005: de eerste OR-training

In januari gaf ik mijn eerste échte OR-training van 2 dagen aan de OR van Prenatal!

Meer dan anderhalve week heb ik me fulltime voorbereid op die eerste tweedaagse. Want álles moest gemaakt worden; het materiaal, het les-scenario, het programma, de inhoud, de methodiek, de PowerPoint presentatie, echt alles! 

Thuis op de desktopcomputer het programma en de PowerPoint in elkaar gezet, en zelf werkboeken geprint en gebonden in boekwerken. En daarna de PowerPoint op een geleende laptop gezet; een laptop zo oud en met  zo weinig geheugen dat de PowerPoint er maar nét op kon en ik niets meer kon aanpassen. Maar het werkte allemaal nét goed genoeg om op een beamer af te spelen.

Gelukkig: na afloop was de OR zeer tevreden.
Ze zijn nog jarenlang klant geweest. 😀

het eerste jaar: wow!

Eigenlijk ging het meteen het eerste jaar al goed met mijn bedrijf. Met gemiddeld één training per maand was mijn omzet in dat eerste jaar al hoger dan mijn bruto salaris bij mijn werkgever. Ik was (en ben!) daar echt wel trots op.

Omzet en bruto salaris kun je natuurlijk eigenlijk helemaal niet met elkaar vergelijken. Maar het gaf mij de zekerheid dat het goed zou (kunnen) komen. Gelukkig had ik een echtgenoot die mij steunde met zijn salaris en door zaken uit handen te nemen. Ook al was ‘thuiswerken’ een lastig iets om te begrijpen voor hem; al dat gestaar naar een computerscherm, dat dat ook daadwerkelijk werken was aan mijn eigen bedrijf (“Je bent overdag toch thuis, dan kun je toch ook gewoon de boodschappen doen?” LOL).

de eerste jaren: écht trainen

Die eerste jaren was het écht trainen: het leren van technieken en methodieken aan OR-leden om hun OR-werk goed te kunnen uitvoeren. Vergadertechnieken, onderhandelen, begrijpend lezen, timemanagement, archief bouwen, documenten schrijven, samenwerken, kennis van wetten en regels.

van trainen naar coachen

Na 10 jaar veranderde mijn werk langzaam steeds meer. Alles waar ik trainingen in gaf, dat kregen de OR-leden als medewerker van de organisatie al training in. Of het was onderdeel van hun (school-)opleiding voordat ze begonnen met werken. 

Mijn werk veranderde daarmee meer en meer in coachen: het coachen van de groep gekozen medewerkers die nu ineens samen moest gaan werken in het ‘team OR’. Coachen in het bewust maken en ook inzetten van alle in het team aanwezige kennis, kunde en ervaring. Maar ook het bundelen van alle (persoonlijke) wensen tot een tactiek en strategie als ondernemingsraad. En het werken aan een goede relatie en samenwerking met de directie.

Dit is ook de fase waarin ik steeds vaker directieleden en HR-managers mocht begeleiden in de samenwerking met hun OR.

OR-coach en OR-adviseur

Met het steeds meer een coach zijn voor de OR, veranderde mijn werk ook in de richting van adviseur van de OR. Niet langer was ik alleen maar ondernemingsraden aan het begeleiden met een of twee keer per jaar in 2 heidagen (OR-training). Bij grote vraagstukken ben ik soms weken of maanden lang de externe adviseur van de OR. Denk (grote) beleidsveranderingen, fusie, ontslagrondes, reorganisatie, verkoop, faillissement, etc.

Niet alleen mijn werkveld werd hiermee groter. Ook mijn kennis van zeer diverse onderwerpen werd alsmaar groter. Denk aan aanname- en ontslagbeleid, HR-beleid, functioneringssystemen, financieringen, privacy, arbeidsomstandigheden, Arbodienst/bedrijfsarts, opleidingen en opleidingsbeleid, managementstijlen, organisatiestructuren, bedrijfsverhuizingen, technologische veranderingen, pensioenen, Klokkenluidersregeling, vele wetten en regelgevingen, en zo nog heel veel meer.

geen opleiding… 

Op de vraag naar mijn opleiding of achtergrond heb ik al die jaren maar een vaag antwoord gegeven. Als ik vertelde dat ik zelf OR-lid was geweest en dat ik een opleiding van een jaar als trainer succesvol had afgerond… dan kwamen er meestal geen vragen meer.

Maar dat ik naast mijn Mavo-diploma (waar ik ook nog 7 jaar over gedaan heb) geen enkele opleiding heb afgerond, dát durfde ik niet te vertellen.

Mijn enige opleiding is ‘leren in de praktijk’. Door veel met collega’s en experts samen te werken en de kunst af te kijken. Door zelf heel veel onderzoek te doen en daarmee materiaal te maken. Eigenlijk kan ik zeggen dat ik autodidact ben (met nu 20 jaar) praktijkervaring.

Na 10 jaar ondernemingsraden begeleiden durfde ik dit pas eerlijk en open te vertellen… Maar dan wel met een grapje en een verontschuldigende glimlach op mijn gezicht. Want het bleef lastig.

senior OR-adviseur?

Een paar jaar geleden merkte ik dat ik steeds vaker op elke vraag van een ondernemingsraad of directie meteen een inhoudelijk antwoord kon geven. En dat ik niet alleen de inhoudelijke achtergrond kon duiden en een analyse van het vraagstuk kon geven, maar ook meteen ter plekke een plan kon maken hoe het vraagstuk aan te pakken (of meteen op te lossen). Nog steeds kan ik soms vol verbazing mijzelf horen praten.

Iemand noemde mij toen ineens ‘senior OR-adviseur’.

Oei.
Echt?
Over imposter syndrome gesproken…
Nog steeds vind ik het lastig.

Op aandringen van anderen staat het nu ook in mijn LinkedIn profiel. 🫢

20 jaar: steeds drukker

In de afgelopen 20 jaar heb ik elk jaar steeds meer ondernemingsraden begeleid. Eigenlijk is CT² steeds verder en steeds harder gegroeid.

Van elke maand één OR begeleiden in het eerste jaar, telde ik vorig jaar 64 heidagen met ondernemingsraden. Plus nog 18 grote en intensieve trajecten bij organisaties waarbij ik adviseur mocht zijn. En dat zijn dan alleen mijn eigen werkzaamheden, niet die van mijn collega’s.

20 jaar: altijd aanpassen en veranderen

In 20 jaar is mijn bedrijf voortdurend veranderd, alleen al omdat het steeds drukker werd en ik steeds meer ondernemingsraden en organisaties ging begeleiden en adviseren. Elke keer opnieuw moest de aanpak of insteek om al het werk te organiseren aangepast worden.

Zo is 14 jaar geleden Elma Harmans mijn assistent geworden. Heel veel organiseer- en regelwerk heeft zij mij uit handen genomen. En elk jaar komen er meer zaken voor haar bij. Zo heb ik meer tijd om in gesprek te zijn met onze klanten.

Ook de groep collega’s waar ik mee samenwerk is steeds groter geworden; een fijne groep vakgenoten heb ik verzameld in het CT²-team. Samen kunnen we elke vraag en begeleiding aanpakken. En daarmee is CT² niet meer alleen mijn bedrijf; CT² is een netwerkorganisatie geworden.

En niet te vergeten de steeds groter wordende groep mensen, nu al 5 gewaardeerde collega’s, die op de achtergrond zorgen dat alles soepel loopt. 

de toekomst?

Wat de toekomst gaat brengen weet niemand. Maar ik heb in al die 20 jaar ook nooit echt toekomstplannen / doelen / doelstellingen gehad. Ik heb alleen ingespeeld op wat er gevraagd wordt en hoe ik daar (in de breedste zin) het beste antwoord op kan geven. 

En dus zo voortdurend voorbereiden op wat er de komende maanden zou kunnen gaan gebeuren. Zelf noem ik dat altijd ‘scenario-denken’; het uitdenken van toekomstige scenario’s en hoe wij daarmee om zouden kunnen gaan of voorbereidend alvast kunnen doen.

Ik weet in ieder geval zeker dat ik voorlopig nog niet op ga houden met dit werk of met CT². En dat ik constant op zoek zal blijven naar de beste en vooral leukste manier van werken.

Als perfectionist ben ik nooit tevreden en vind ik dat het altijd beter kan. Telkens weer vind ik verbeteringen en veranderingen om het de volgende keer anders en beter te doen. Ook na 20 jaar is er ruimte voor verbetering en blijf ik mijzelf inzetten voor kwaliteit. 

Want eigenlijk… ik werk nooit.
Ik doe alleen wat ik écht leuk vind.
En ik krijg er ook nog voor betaald ook.
Dan kán je toch alleen maar bezig zijn met verbeteringen? Want dát is leuk!

 

PS: binnenkort gaan we ons 20-jarig bestaan vieren en gaan we een cadeaus weggeven! #20jaarKwaliteitVerbetering