Ongelofelijke beelden en toch al zo vaak voorspeld. En ik moet er letterlijk om huilen. Ik had niet gedacht dat mij dit zo zou raken. Ik voel mij meer verbonden dan ik ooit heb durven toegeven…

Al bijna 50 jaar ben ik met Amerika verbonden. Mijn hele leven staat, voor mij heel vanzelfsprekend, in het teken van Amerika. Ik heb er zelf gewoond en mijn vader is al die jaren al genaturaliseerd Amerikaan. Hij geloofde in Amerika en heeft zijn Nederlandse paspoort daarvoor opgegeven. De laatste vijf jaar wenst hij dat hij dat niet gedaan had…

Wat er gisteren gebeurd is (en nu nog steeds aan de gang is) heb ik verteld/voorspeld aan wie het maar horen wilde. Wat we nu zien in Amerika is niets nieuws; het is nu alleen maar (meer) zichtbaar geworden. Vanuit Europa kun je dit niet zien, voor Europese ogen is dit lange tijd onzichtbaar geweest.

De grote verschillen tussen bevolkingsgroepen, hoe men over elkaar denkt, hoe ver men bereid is te gaan voor de eigen overtuiging. En dat in combinatie met (heel) veel wapens.

Maar tot vijf jaar geleden was er toch onderlinge verbondenheid; allemaal Amerikaans staatsburger, ‘united we stand’. De onderlinge verschillen zijn nu niet alleen meer zichtbaar, maar ook veel groter geworden. Die (fel uitgesproken) verdeeldheid heeft nu heel veel schade aangericht.

Tot mijn eigen grote verbazing moet ik erom huilen. Letterlijk huilen. Ik zit met tranen op de bank kranten te lezen en te kijken naar de beelden. Het land waar ik zo mee verbonden ben is ziek en gaat stuk. En het raakt mij onverwacht diep.

Ik merk dat Amerika veel meer mijn tweede vaderland is dan ik ooit heb willen geloven of toegeven. Mijn weerstand tegen alles wat er mis is en mis gaat heeft mijn gevoel van verbondenheid overheerst. Maar ik moet nu vaststellen dat ik mij toch veel meer Amerikaan voel dan ik zelf ooit heb durven toegeven.

Mijn hart doet pijn bij wat ik zie. En ik kan alleen maar hopen dat dit het kantelpunt is waarop het vanaf nu alleen maar beter zal gaan. Maar de weg is lang, het land komt van ver…

PS: Met mijn vader, zijn vrouw en mijn stiefzus gaat vooralsnog alles goed. Ze zijn al maanden geleden, ook uit voorzorg, verhuisd vanuit een stedelijk gebied in Florida naar een heuveltop in Virginia…

Dit bericht verscheen eerder op Facebook: https://www.facebook.com/SanderVrugtvanKeulen/posts/3607840872615785