“Weet je, ik volg sinds kort een opleiding tot coach! Leuk hè?” Het is een uitspraak die ik vaak hoor. Maar of jij en ik daar blij mee moeten zijn?

‘laat je opleiden tot coach’

Er zijn steeds meer coaches en coachopleidingen. Ook steeds meer Amerikaanse (vertaalde) seminars over hoe je ‘binnen een jaar € 100.000 kunt verdienen met coaching’. Mensen opleiden en begeleiden tot het worden van coach is big business geworden. En heel eerlijk? Er zijn er maar weinig die het écht redden…

Het lijkt allemaal zo makkelijk: je gaat zitten met iemand, praat wat en ‘presto!’… de ander is fantastisch geholpen en betaalt jou daar grof geld voor. Helaas. Zo zit de wereld nog steeds niet in elkaar.

Met persoonlijke een-op-een coaching verdien je heus geen tonnen per jaar. Daarvoor zitten er gewoon niet genoeg uren in een dag. Laat dus geld vooral geen motivatie zijn om coach te worden.

coachen kun je niet leren…

En dan is het überhaupt nog de vraag of je coachen ook echt kunt leren. Mijn antwoord: “Je bent coach of je bent het niet.” Wat ik daarmee bedoel, is dat je échte coaching niet kunt leren. Coachen kun je al vanuit jezelf of niet. Het enige wat een opleiding kan doen is jou, vanuit je eigen basisvaardigheden, beter maken in het coachen dat jij al lang doet.

De échte coaches zijn al coach voordat ze een opleiding volgen. Zelfs voordat ze erover nadenken om zichzelf zo te noemen. Sterker nog, veel mensen zijn fantastisch als coach maar hebben er nooit over nagedacht om er die naam aan te geven.

kan ik coachen?

Vijftien jaar geleden ben ik gestart als trainer van ondernemingsraden. Tijdens mijn trainersopleiding kwam ik erachter dat ik een groot deel van de tijd helemaal niet bezig was met het ‘trainen’ van de groep; ik was bezig met hoe een groep individuen onderling beter kan samenwerken.

In een gesprek met een van mijn mede-afgestudeerden besprak ik mijn onzekere vraag: “Zou het geven van individuele coaching ook iets voor mij zijn? Want wat ik met die groepen doe, dat is toch eigenlijk groepscoaching?” Binnen twee weken stonden verschillende mensen bij mij op de stoep met exact die vraag: “Coach jij ook individuen? Dan wil ik graag jou als coach.”

wanneer ik begon als coach

Samen met mijn eigen coach (achter elke goede trainer/coach staat een goede coach) onderzocht ik de validiteit van mijn coaching. En zo kwam ik erachter dat ik eigenlijk mijn hele leven al aan het coachen ben. De mensen om mij heen noemden het alleen anders.

Iedereen wilde altijd al met mij praten, zijn/haar verhaal kwijt kunnen. Het enige wat ik deed was luisteren. En luisteren. En luisteren. En vooral veel leren over en van de ander. Enkel heel af en toe stelde ik een vraag. Als het gesprek over was, kreeg ik steevast het antwoord: “Wat was dat een fijn gesprek. Daar had ik nou net behoefte aan. Nu ben ik een stuk verder!”

Heel eerlijk? Ik snapte nooit wat ze bedoelden. Ik had toch alleen maar geluisterd en af en toe een vraag gesteld?

ben jij een coach?

Jij vraagt je af of jij een coach bent? Kijk om je heen en luister goed naar de reacties van mensen als je met ze gesproken hebt. Dát is de beste indicatie. Niet jouw behoefte om die ander te helpen.

Dus jij wilt coach worden? Misschien ben je het al!

Behalve met persoonlijke coaching houd ik mij bezig met het begeleiden en ondersteunen van ondernemingsraden en (management)teams. Ik houd mij graag bezig met de (groeps)processen, zodat er ruimte in je hoofd ontstaat voor de inhoud. Gewoon omdat ik het leuk vind om anderen zelf te laten leren hoe ze beter omgaan met de acties en reacties van de mensen in hun omgeving.