Zondagavond alleen in de auto op de snelweg. Het voelde anders dan anders. Mijn gedachten gingen terug naar vroeger, toen ik nog een kleine jongen was…

Mijn moeder en ik gingen elk weekend met de auto op en neer naar Amersfoort, waar mijn oma woonde. Vrijdagavond uit school meteen in de auto onderweg. En zondagavond weer terug naar Eindhoven.

Die ritten op zondagavond, daar moest ik ineens aan denken. Waarom weet ik eigenlijk niet. Maar ik ging met mijn gevoel ineens terug in de tijd. Ik voelde mij hetzelfde als toen op zondagavond in de auto bij mijn moeder.

De motor van de witte Volkswagen kever ronkte zwaar. De snelweg had ‘maar’ vier rijbanen en we reden niet harder dan 100.

Meestal zat ik op de achterbank en hing zo half tussen de voorstoelen. Mijn moeder vroeg mij om haar een sigaret aan te geven. Voorzichtig haalde ik er een uit het pakje. Met de rode gloeidraad van de sigarettenaansteker stak ze hem aan. Dat eerste kringeltje rook… dat rook zó lekker.

Ik had het gevoel dat ik verder niets anders kon doen dan zitten en kijken. Kijken naar de lampen van de tegenliggers en de bestuurders van de auto’s die voor of achter je rijden.

In gedachten hoor ik mijzelf praten tegen mijn moeder zoals ik dat toen deed. Praten over van alles en nog wat; we hadden vaak lange gesprekken samen. Langzaam merk ik dat ik in mijn hoofd over nu begin te praten…

Ik vertel mijn moeder over mijn leven, over wat ik meemaak en wat ik doe. Dat alles toch nog best in orde gekomen is met mij, dat ze zich achteraf helemaal niet zo’n zorgen had hoeven maken.

Dat ik getrouwd ben met iemand van wie ik al vele jaren houd. En dat we samen in een mooi huisje wonen in de stad. Dat ik bijzonder werk mag doen en dat ik dat nog heel erg leuk vind ook.

Ineens zie ik het gezicht van mijn moeder die zich omdraait naar de achterbank. Ze lacht. En bij mij loopt een traan over mijn wang…

Dit korte verhaal is eerder op Facebook gepubliceerd: