In Zuid-Afrika rijden ze links. En de verkeersgewoonten zijn anders. Helemaal niet erg, maar als je coördinatie niet zo goed is en je aanpassingsvermogen niet zo snel. 

We zijn op vakantie, of zoals ik dat graag noem “rust in de zon” (ik werk niet, ik krijg betaald om dingen te doen die ik leuk vind. En als ik nooit ‘werk’, dan heb ik ook nooit ‘vakantie’…). En dit jaar mogen we van die rust genieten in Zuid-Afrika.

rijbewijs halen; da’s niet makkelijk voor mij…

Maar ik dwaal af; links rijden met een auto. En ik ben motorisch wat ‘minder begaafd’. Je weet wel: van die kinderen die bij het kiezen van de teams bij gymnastiekles als laatste overblijven? Nou, ik was er zo een. Je kunt je dus vast wel voorstellen dat mijn rijexamen bestond uit vele lessen en zakken voor examens. Om daarna een 10-daagse cursus rijlessen te gaan volgen… En zelfs toen slaagde ik pas na 2 examens.

En dat slagen voor mijn rijexamen is nog geen 15 jaar geleden. Motorisch heb ik gewoon veel tijd nodig. Maar als het eenmaal ingesleten is in mijn onderbewuste, dan is er geen vuiltje meer aan de lucht. Ik krijg nu dan ook nimmer klachten van mensen die bij mij in de auto zitten (of dat moet dan nu ineens komen; geef maar een comment op deze blog! 🙂 ).

help, nu moet het ineens anders!

We hebben een auto gehuurd in Kaapstad om makkelijker te verplaatsen. Nog niet zo lang geleden heb ik voor het eerst weer eens in een automaat gereden. Nu dus weer. Maar het stuur zit aan de rechterkant!

Alle gewoonten en automatismen moeten overboord. Ik kan nu niet meer vertrouwen op mijn onderbewuste in deze auto. Alles moet ik met mijn (zeer) bewuste zelf doen.

En… moet ik er natuurlijk óók iedere keer aan denken dat ik op de LINKER WEGHELFT moet rijden. *zucht*

mijn mantra…

Dus stel je even voor hoe ik in de auto zit. M’n linkervoet half onder de stoel om hem zelfs niet per ongeluk te gebruiken. Bij alles wat ik doe zeg ik tegen mijzelf ‘ik moet links rijden’. Of ‘ik moet linksaf en op de linker weghelft rijden’. Zo hardop pratend houd ik al mijn handelingen in mijn bewuste zelf; geen kans gevend om ook maar iets op de automatische piloot te doen…

nee. niet als een oud besje!

Ik rijd heus niet met een grote toeterende file achter mij. Ja, ik rijd wat langzamer dan de maximum snelheid. Maar eerlijk; in de omgeving van Kaapstad zijn veel smalle wegen die berg op of berg af gaan. Hard rijden kan niet eens echt. En in de stad zelf of op de snelweg is zoveel verkeer dat het eerder allemaal stilstaat dan dat er iets rijdt. Aan de andere kant; aan het nummerbord kunnen ze wel zien dat ik in een huurauto rijd; dus men houdt wat afstand. Da’s dan wel weer fijn.

Neemt niet weg dat rechts afslaan en dan op de linkerbaan gaan rijden een grote uitdaging is voor mijn brein!

steeds beter

Ondertussen heb ik nu een paar dagen gereden in deze ‘linkse auto’. Het gaat steeds beter. Ik rijd niet met de linkerkant van de auto over het ravijn of tegen de heuvel aan. Niemand (zelfs ik niet) heeft een noodstop hoeven te maken. En er zit zelfs nog geen kras op de lak.

GPS

In een onbekende stad is GPS wel makkelijk, maar ik wil er niet naar kijken. Het leid mij af. Maar gelukkig praat de Engelse dame tegen mij. En ik luister braaf.

en toch

Er is maar één ding waar ik écht absolúút niet aan kan wennen… de schakelaars van de richtingaanwijzer en de lampen komen precies andersom vanachter het stuur vandaan. Dus als ik richting wil geven… zet ik telkens mijn ruitenwissers aan! Maar ach… als dat het enige is…

Dus de Afrikanen die bij droog weer iemand met zijn ruitenaanwissers aan voorbij zien gaan… dan ben ik dat. 🙂

Ik ben benieuwd hoe straks mijn eerste autokilometers in Nederland mij gaan lukken. Moet ik iedereen vooraf even waarschuwen denk je?

Lees hieronder de reacties op Facebook op deze blogpost (klik onder de foto op comments of het kleine tekstballonnetje):