Gaat het jou lukken de komende dagen alleen maar oprechte wensen te uiten? Hoe ga jij dat aanpakken?

Op social media zie ik veel mensen klagen en mopperen. Geen zin in de nieuwjaarsreceptie of het obligate wensen. De meesten willen gewoon aan de slag en zo snel mogelijk weer wennen aan het werkritme na zoveel vrije en onregelmatige dagen. Hoe werkelijk gemeend zijn dan al die herhaalde ‘goede wensen’?

elke keer dezelfde zin met wens herhalen

Herken je dit: jij (of iemand anders) komt deze week een kamer of zaal in en begint iedere aanwezige een hand te geven en zegt iets met ‘wensen’. Bij de eerste persoon kan het nog gemeend zijn. Bij de tweede is het gewoon een herhaling. Bij de derde persoon weet je eigenlijk al niet meer bewust wat je aan het zeggen bent…

Persoonlijk, ik hou er niet zo van. Te verplicht en te ‘gemaakt’. Veel loze en herhaalde ‘De beste wensen, hè’. Talloze ‘lucht kussen’. Het is wel een van de voordelen van zelfstandig zijn; geen nieuwjaarsrecepties als je niet wilt.

Let maar eens op de komende dagen hoeveel mensen je récht in de ogen kijken en je écht het állerbeste wensen. In mijn persoonlijke ervaring valt dat behoorlijk tegen.

al 25 jaar geen kerstkaarten of nieuwjaarsrecepties

Daarom stuur ik al bijna 25 jaar geen kerstkaarten meer. En ga ik niet naar recepties in januari. En ik begin conversaties niet met wensen. Sterker nog; ik vergeet letterlijk al op 1 januari dat men van mij verwacht dat ik iedereen die ik tegenkom iets obligaats moet wensen.  Ik begin gewoon de conversatie waar die de vorige ontmoeting of in de mailwisseling gestopt is. ‘k Kan ’t niet helpen. Ik heb liever echt contact met mensen.

een persoonlijke wens

Veel liever wens ik jou dus oprecht een persoonlijke wens. En niet alleen in januari. Gewoon gemeende aandacht voor jou als je het nodig hebt of het minst verwacht. En zonder kus als je dat niet wilt.