Mijn hart doet pijn en is zwaar. Letterlijk. En het helpt om je hart te luchten; juist als het over geld en vertrouwen gaat.
Geld vind ik niet belangrijk (wel noodzakelijk), maar ik kan niet zonder vertrouwen. Vertrouwen in jou.
Als ik teleurgesteld word in mijn vertrouwen… en mij dat ook nog eens geld kost… Dan doet dat pijn. Veel pijn.
Ik plan en organiseer. Ik regel en werk uit. Vervolgens heb ik anderen nodig, omdat ik simpelweg niet alles alleen kan of alleen wil doen. Aan die ander draag ik over en spreek resultaten af. En ik vertrouw op een goede afloop.
Het Proces is helder.
En ergens tussen de overdracht en het afgesproken resultaat gaat het mis. De ander doet of levert niet zoals afgesproken: te laat, te weinig of soms gewoonweg slecht. En die ander weet dat en zegt “sorry”… Dan is mijn vertrouwen beschaamd.
De Verbinding raken we kwijt.
Het laatste jaar is mij dit te vaak overkomen. Ben ik niet hard genoeg? Geef ik teveel vertrouwen? Ben ik te begripvol? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het mij geld heeft gekost en ik inkomen heb gemist. Het resultaat is dubbel pijn; verloren vertrouwen en verloren geld.
Wat ik nu anders ga doen? Ik heb geen zin in deurwaarders, contracten, boetes, boos worden of andere ‘oude wereld’ zaken. Dus ga ik (nog) duidelijker de gevolgen afspreken als de ander ‘sorry’ zegt. Duidelijk maken wat de ander zijn of haar waarde is in het project, het proces en de verbinding. Klaarblijkelijk is dat nodig.
Helder Communiceren is het antwoord.
Geld is ook belangrijk, maar je kunt niet zonder vertrouwen. Zelfs niet zonder te vertrouwen in gevolgen.
Mijn Doel heb ik bereikt.
Proces, Verbinding en Communicatie om je Doel te bereiken. Mijn nieuwe doel is nu geld vinden. Opdrachten binnenhalen. Aan de slag voor jou, daar wordt mijn hart weer lichter van. Wat kan ik voor je doen?
Hi Sander, Thnx for Sharing! Ik zit hard op met je mee te denken. Je beschrijft het proces in paar stappen. Ik vind het betalen van de factuur een aparte stap. Dat gaat voor mijn gevoel meer over ‘verantwoordelijk Voelen voor een project’. Ownership. Degene die de opdracht aan jou geeft, dat is misschien niet degene die mee doet in het coachingstraject. Als dat zo is, is er misschien te veel afstand. Wat ik interessant vind: Is er een rode draad te ontdekken, een patroon bij de opdrachten waarvoor onvoldoende verantwoordelijkheid wordt genomen. Zo ja, dan zit daar ook de oplossing!
Aan de ene kant zijn er de opdrachten die ik uitvoer. Aan de andere kant zijn het opdrachten die ik verstrek. En over dat laatste gaat deze blog.
Het proces is de ander helder (anders krijg ik geen ‘sorry’ bij niet of te laat opleveren). En ja dan ligt het dus bij de ‘verbinding’, of ownership zoals jij dat benoemd…
Sander- je gaat nog vaker “sorry” krijgen in de (nabije) toekomst. Processen zijn de ander (meestal) wel helder, alleen zijn er verschillende opvattingen over de werkwijze. Ook zijn normen en waarden bij mensen in de zakelijke wereld verschillend , hoe duidelijk ze soms voor jezelf zijn. Niet alles is af te bakenen of af te spreken.
Te laat opleveren is dacht ik wel goed meetbaar en ook afrekenbaar. Daar zou ik wel raad mee weten, hoezeer je er op dat moment ook niets aan hebt.
Bottom line: verzamel betrouwbare business partners om gezamelijk als doelstelling te hebben: een tevreden klant en dan komt het (meestal) wel goed.