Een hele dag bij ons moeder dialoog gesprekken houden. Het was geweldig mooi… Zonder oordeel luisteren en mensen helemaal uit laten praten. Een uitdaging voor velen, een bevrijding voor allen!
Het was een geweldig idee van Noud; en hij beschrijft het op zijn eigen blog het beste. Daarom gewoon een re-blog:
Ons Moeder bracht geluk met een lach en een traan
Wat een mooie dag. Afgelopen zaterdag zat ik met CoachSander bij het beeldje Ons Moeder op de Kleine Berg. We gingen Geluk te delen, tijdens de Geluksroute Eindhoven. En voor ons was geluk ook iets heel simpels: koffie met een dialoog.
Het begon met een enkele DM en na een uurtje of wat in café Frits op de Markt Eindhoven hadden we ons plan gesmeed. Lees meer over het ontstaan in het vorige bericht. In de dagen erna nog wat spullen verzamelen, wat stress op de dag van te voren (oja, koffie halen!) en zaterdagochtend om half tien hadden we ons plekje ingericht…
Tijd om koffie te zetten, dat was ware slow koffie. Sander had water vooraf verwarmd en in thermoskannen meegenomen zodat het koken wat sneller ging. Koken? Klopt, dat deden we met een fluitketel op een klein mobiel brandertje. Zodra het fluitje ging hoefden we alleen nog ouderwets op te gieten op een filter met een paar scheppen koffie. Even geduld en aandacht en onze godendrank was gereed. Loeiheet en ijzersterk.
De sfeer was perfect. Ons Moeder keek rustig toe. Ook zij stond onder de partytent, oorspronkelijk bedacht voor de mogelijke regen, maar nu voor wat schaduw en een eigen plek in de drukke stad. De eerste gasten waren al vroeg present, ze genoten van de geur van verse koffie en het moment. Neem de tijd, stond ook nog op de pot. Een aandenken aan Lowlands 2012.
Ons Moeder en de Dialoog
Voor de koffie hoorde wel wat: een goed gesprek. Zo kwam het thema van de plek bij het beeldje ook terug: aan de koffietafel bij Ons Moeder. Wat vertel je dan, waar denk je aan?
Om dat echt meer te laten zijn dan wat kaffeeklatsch had Sander een licht aangepaste versie van de Dialoog methodiek gemaakt. Heel verkort, want de tijd was beperkt. We gingen wel kijken hoe het liep, gewoon genieten en improviseren. Naast de spelregels die helpen bij het oprecht luisteren, waren dat kort samengevat deze vier vragen:
- Wat is je favoriete boek/film/kunstwerk en waarom?
- Wat voor geluksmoment met je moeder kun je je herinneren?
- Droom eens over de gelukkige stad, hoe ziet die eruit?
- Hoe ga je daar iets van waarmaken?
Afhankelijk van de drukte deden we een rondje met alleen de eerste vraag, of tijdens het wisselen van deelnemers met de tweede en soms ook nog door naar de derde vraag. Bekenden en minder bekenden namen plaats en luisterden naar diegene die aan het woord was. Men kwam langs, ging zitten en ging weer weg. Allen net wat later dan gepland…
Er was stilte wanneer nodig. Een lach, een traan. Deelnemers waren open en gaven inzicht in wat hen bewoog. En kregen zelf ook meer inzicht. Iemand gaf aan dat ze wel vaker vertelde over haar favoriete film, maar nu kwamen er hele andere voorbeelden voorbij. Een ander over het geheim van het rijst koken van zijn moeder. Over het uit huis gaan, over een surrogaat moeder.
Er was rust, men luisterde zonder vragen te stellen. De spreker hoefde niet die vragen voor te zijn en mocht zijn verhaal houden. Zonder onderbreking of vragen tussendoor waarin een mogelijk waarde oordeel verborgen zat. Oprechte aandacht.
Geluk delen en geluk maken
Dat maakte gelukkig. Ik durf gerust te zeggen dat we niet eens alleen wat geluk hebben gedeeld, maar ook hebben gemaakt. Als voorbeeld wethouder Yasin Torunoglu (Wonen, Wijken en Burgerparticipatie) die een stukje van de geluksroute liep. Hij had nog geen tien minuten, maar bleef er veertig. De oprechte aandacht op Twitter en op de speciale Facebook pagina Ons Moeder.
Onze kleine (fysieke) Facebook wall, die vandaag nog steeds intact was tot plezier van buurtbewoners. Ook daar verschenen mooie berichten op. Dat maakt mij gelukkig, de lach op de gezicht van een ander.
Alle deelnemers bedankt voor jullie tijd en openheid. Sander bedankt voor je enthousiasme bij het horen van het idee en het begeleiden van de dialoog. Wij waren het kersje op de taart die geluksroute heet. Super!
———————————————————————————————————–
Jij bedankt Noud! Het was geweldig mooi… Samen maar snel een kop koffie doen en herinneringen ophalen… 🙂
Reacties