
Luisteren is een eigenschap die niet veel mensen meer optimaal beheersen. Het zit in het verlengde van aandacht hebben voor de ander. Wanneer hebben we nog écht aandacht voor de ander? Wanneer wordt er nog écht geluisterd naar de ander zonder dat we bezig zijn met onze eigen beslommeringen?
Eigenlijk gaat het, veel voorkomende, gebrek aan aandacht voor de ander nog veel verder. Vaak hebben we niet eens volledige aandacht voor wat we zelf doen. We hebben het allemaal zo ontzettend druk en doen zoveel dingen tegelijk: eten & TV kijken, koffie drinken & de krant lezen, tanden poetsen & de wasbak schoonmaken, autorijden & telefoneren, en nog veel meer… Hoe kunnen we dan al deze dingen volledig met aandacht doen?
Wanneer was de laatste keer dat je iets in je mond stopte en met je tong voelde wat de textuur was, voordat je begon met kauwen? En dat je daarna langzaam en met aandacht begon met kauwen? Probeer het eens met je ogen dicht zonder muziek en zonder dat iemand zit te praten; het zal een heel bijzondere ervaring zijn. Bovendien weet je direct dat het heel lang gelden is dat je eten zo ervaren hebt.
Aandacht begint bij jezelf. Als jij jezelf aandacht kunt geven heb je ook tijd en energie om anderen aandacht te kunnen geven. Volledige en onverdeelde aandacht.
Die volledige aandacht van een ander is heel bijzonder; het is als een warm bad waarin je wordt ondergedompeld en voelt verrijkend aan. Je zou zelfs een vergelijking aan kunnen gaan met ervaringen in je jeugd. De momenten dat je als kind de volledige aandacht van een volwassene kreeg: afdrogen door je moeder na het badderen of bezoekjes aan oma waar alles mocht.
Die ervaringen willen we graag als volwassenen opnieuw beleven. De manier die op een volwassen mens het beste aansluit is de volledige aandacht in het luisteren.
Goede hulpverleners beschikken juist over de eigenschappen onverdeeld aandacht geven en goed luisteren. Het is eigenlijk een vereiste om mensen (goed!) te kunnen helpen. Het is niet alleen een kwestie dat je als hulpverlener goed moet weten wat er aan de hand is (zodat je adequaat kunt helpen), maar het luisteren op zich heeft daarbij al een helende werking.
Vandaag een uitgebreid artikel in de Telegraaf over Mieke Hulsebosch onlangs een ‘Luisterpraktijk’ is begonnen. Persoonlijk ken ik haar niet, maar hiermee specialiseert zij zich in een van de basisvaardigheden van een hulpverlener. Zij geeft aan dat zij al jarenlang voor vrienden en kennissen fungeerde als ‘geboren biechtmoeder’; de mensen kwamen uit zichzelf naar haar toe voor deze eigenschap. De beste training is jarenlang ‘doen’; zij is dus ervaren in luisteren.
Reacties